Como cada 25 de abril, celebrouse en Noia a feira de San Marcos. Antigamente xuntaba moita xente dos pobos da redonda, hoxe en dia lamentablemente pouco a pouco vai perdendo folgos.
De rapaz era unha feira que levaba esperando todo ano. Algúns non puiden ir por diversas causas, unha polo sarampelo e outra, porque tiven que axudar a descargar 3.000 ladrillos a man dun camión de Simón de O Son, que non tiña volquete.
Este ano xa non vin cabalos salvaxes para a súa venda e para os poucos que había con "pedigree", apenas había xente interesada na súa compra.
Tamén se aproveitaba a feira para vender vacas e cochos. Agora xa non hai vacas nas aldeas e aínda que se seguen criando cochos, dende fai un ano esta prohibida a súa venda en Noia porque os políticos sexan da cor que sexan, movéronse de costas ao pobo e clausúranlle a feira por non ter unhas instalacións axeitadas aos tempos.
Este ano tamén había pouca maquinaria agrícola, notase que cada vez abandonase mais o campo, pero ao paso que vamos mais dun vai ter que votar man das súas terras visto o panorama. Tamén pode influíla crise é outras feiras que lle comen terreo.
O certo é que os tempos mudaron e moito, en San Marcos de 30 anos acá.
Antigamente todo estaba moito mais centrado. A feira celebrábase no Campo da Feira, hoxe reconvertida nunha rúa e un pequeno parque. Aí aglutinábanse os animais, estaban as polbeiras, as atraccións (a vaca de 7 patas, a muller serpe, lembro que había un teatro e na entrada tiñan un paisano que tocaba unha especie de guitarra sen corda, etc).
Na rúa que baixa paralela á feira (remataba alí) montábanse os postos de pequena maquinaria que empezaban a vir e no ano 1976, aínda me tocou preparala exposición de Marbán de Noia, con Rufino e Manolo ao fronte. Nos xardíns había postos mais pequenos e coido que se celebraba a verbena, aínda que por aquelas datas non me levaban.
Onde hoxe esta o Instituto estaba a praza de touros, e coido que me levaron dúas veces. Nunha lembro que un touro saltou a barreira e mandou a 7 persoas ao sanatorio que había a carón da praza. Outro ano, debido que a saída dos touros a xente saia case en estampada, pillou a un coche no medio. O condutor perdeu os nervios e arremeteu o coche contra todos, menos mal que estaba alí a Garda Civil e salvouno dunha voa.
A meu avó materno encantábanlle os touros e comentábame como antigamente era un dos que cedía vacas bravas que tiña na Serra do Barbanza para tourealas no Curro. Despois devolvíanas ao monte porque era un espectáculo sen morte.
De rapaz era unha feira que levaba esperando todo ano. Algúns non puiden ir por diversas causas, unha polo sarampelo e outra, porque tiven que axudar a descargar 3.000 ladrillos a man dun camión de Simón de O Son, que non tiña volquete.
Este ano xa non vin cabalos salvaxes para a súa venda e para os poucos que había con "pedigree", apenas había xente interesada na súa compra.
Tamén se aproveitaba a feira para vender vacas e cochos. Agora xa non hai vacas nas aldeas e aínda que se seguen criando cochos, dende fai un ano esta prohibida a súa venda en Noia porque os políticos sexan da cor que sexan, movéronse de costas ao pobo e clausúranlle a feira por non ter unhas instalacións axeitadas aos tempos.
Este ano tamén había pouca maquinaria agrícola, notase que cada vez abandonase mais o campo, pero ao paso que vamos mais dun vai ter que votar man das súas terras visto o panorama. Tamén pode influíla crise é outras feiras que lle comen terreo.
O certo é que os tempos mudaron e moito, en San Marcos de 30 anos acá.
Antigamente todo estaba moito mais centrado. A feira celebrábase no Campo da Feira, hoxe reconvertida nunha rúa e un pequeno parque. Aí aglutinábanse os animais, estaban as polbeiras, as atraccións (a vaca de 7 patas, a muller serpe, lembro que había un teatro e na entrada tiñan un paisano que tocaba unha especie de guitarra sen corda, etc).
Na rúa que baixa paralela á feira (remataba alí) montábanse os postos de pequena maquinaria que empezaban a vir e no ano 1976, aínda me tocou preparala exposición de Marbán de Noia, con Rufino e Manolo ao fronte. Nos xardíns había postos mais pequenos e coido que se celebraba a verbena, aínda que por aquelas datas non me levaban.
Onde hoxe esta o Instituto estaba a praza de touros, e coido que me levaron dúas veces. Nunha lembro que un touro saltou a barreira e mandou a 7 persoas ao sanatorio que había a carón da praza. Outro ano, debido que a saída dos touros a xente saia case en estampada, pillou a un coche no medio. O condutor perdeu os nervios e arremeteu o coche contra todos, menos mal que estaba alí a Garda Civil e salvouno dunha voa.
A meu avó materno encantábanlle os touros e comentábame como antigamente era un dos que cedía vacas bravas que tiña na Serra do Barbanza para tourealas no Curro. Despois devolvíanas ao monte porque era un espectáculo sen morte.
Ningún comentario:
Publicar un comentario
Os comentarios son libres, só pido sentido.